کارخانه رب گوجه فرنگی چگونه کار می کند، از دریافت گوجه تا بسته بندی، تفاوت کارخانه های رب گوجه ایرانی و خارجی را در این مقاله بخوانید.
مراحل تولید رب گوجه فرنگی در کارخانه
۱. دریافت و بررسی کیفی گوجه های تازه
اولین گام در تولید رب، تأمین گوجه های سالم و باکیفیت از مزارع است. گوجه هایی که به کارخانه می رسند، از نظر رنگ، میزان رسیدگی، عدم وجود کپک و آفت بررسی می شوند.
۲. شست وشو و ضدعفونی گوجه ها
در این مرحله، گوجه ها با آب و محلول های مخصوص ضدعفونی می شوند تا هرگونه آلودگی سطحی، سموم و باقیمانده کودهای شیمیایی از بین برود.
۳. خرد کردن و آماده سازی اولیه
پس از شست وشو، گوجه ها وارد دستگاه های خردکن می شوند تا به قطعات کوچک تری تقسیم شوند.
۴. حرارت دهی اولیه و غیرفعال سازی آنزیم ها
در این مرحله، گوجه های خردشده تحت حرارت کنترل شده قرار می گیرند. این کار باعث غیرفعال شدن آنزیم های نامطلوب و افزایش کیفیت رنگ و طعم رب می شود.
۵. فیلتراسیون و جداسازی پوست و دانه ها
پس از حرارت دهی، گوجه ها از فیلترهای مخصوص عبور داده می شوند تا پوست و دانه های آن جدا شود. عصاره خالص گوجه که بدون تفاله و ناخالصی است، وارد مرحله تغلیظ می شود.
۶. تغلیظ و افزایش غلظت رب
در این مرحله، آب اضافی موجود در عصاره گوجه از طریق دستگاه های تبخیرکننده جدا شده و غلظت رب افزایش می یابد. این فرآیند تحت شرایط کنترل شده انجام می شود تا رنگ و طعم رب حفظ شود.
۷. افزودن نمک و افزایش ماندگاری
نمک یکی از مواد اصلی در تهیه رب گوجه فرنگی است که به عنوان نگهدارنده طبیعی عمل می کند. مقدار نمک اضافه شده باید مطابق با استانداردهای بهداشتی باشد تا هم ماندگاری محصول افزایش یابد و هم طعم آن بهبود پیدا کند.
۸. پاستوریزاسیون و استریلیزاسیون رب
برای افزایش ماندگاری و جلوگیری از رشد میکروارگانیسم های مضر، رب گوجه فرنگی تحت حرارت دهی نهایی یا پاستوریزاسیون قرار می گیرد. این کار باعث از بین رفتن باکتری ها و حفظ کیفیت محصول برای مدت طولانی تر می شود.
۹. بسته بندی در ظروف متنوع
پس از طی مراحل تولید، رب در بسته بندی های مختلف از جمله قوطی فلزی، شیشه ای و بسته های اسپتیک (پاکت های ضدعفونی شده) پر شده و آماده عرضه به بازار می شود.
مقایسه کارخانه های رب گوجه ایرانی و خارجی
کارخانه های تولید رب گوجه فرنگی در ایران و خارج از کشور تفاوت هایی در فناوری، استانداردهای تولید، روش های بسته بندی و بازار هدف دارند. در ایران، بیشتر کارخانه ها از روش های سنتی یا نیمه صنعتی برای تولید رب استفاده می کنند.
بسیاری از این واحدها به دلیل دسترسی به گوجه فرنگی باکیفیت و هزینه تولید پایین، محصولی رقابتی ارائه می دهند.
بااین حال، چالش هایی مانند نوسانات قیمت مواد اولیه، محدودیت های صادراتی و مشکلات بسته بندی باعث شده برخی کارخانه ها در رقابت جهانی دچار مشکل شوند.
در مقابل، کارخانه های خارجی، به ویژه در کشورهای اروپایی و آمریکایی، از فناوری های پیشرفته برای استخراج و تغلیظ رب بهره می برند. استفاده از دستگاه های مدرن باعث می شود محصول نهایی کیفیت یکنواخت تر و ماندگاری بیشتری داشته باشد.
از نظر بازار، کارخانه های خارجی به دلیل رعایت استانداردهای بین المللی، سهم بیشتری از بازارهای جهانی دارند. درحالی که تولیدکنندگان ایرانی باوجود کیفیت مناسب، به دلیل برخی محدودیت های صادراتی و بازاریابی ضعیف، با چالش هایی روبه رو هستند.
